ΕΡΓΟ ΣΗΜΙΤΗ ΜΥΘΟΣ ή ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;

Αυτές τις μέρες που η αντιπαράθεση στο χώρο του ΠΑΣΟΚ καθημερινά εντός ή εκτός «παραθύρων» δίνει και παίρνει, στο τραπέζι των συζητήσεων μπαίνει και το θέμα της προσφοράς της οκταετίας Σημίτη..
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εθνικό επίπεδο η προσφορά των τελευταίων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να παραγνωρισθεί.
Υποδομές, ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, διοργάνωση πολύ πετυχημένης Ολυμπιάδας, επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική ….. Δεν μπορεί κανένας να αμφισβητήσει, ότι στην ιστορία η οκταετία αυτή θα έχει μια σημαντική θέση.
Από όλα αυτά, όμως, λείπουν οι παρεμβάσεις σε θεσμικό και κοινωνικό επίπεδο….περιβάλλον, παιδεία, κοινωνικό κράτος σε δεύτερη και τρίτη μοίρα…αντί αυτού νόμος Γιαννίτση, Τουριστικά Ακίνητα, χωροταξία και περιβάλλον στη σκιά των δημόσιων έργων, παράθυρα στο νόμο Πεπονή, χρηματιστηριακά παιχνίδια μοναδικά για Ευρωπαϊκή χώρα, προετοιμασία των «νέων» εργασιακών σχέσεων, υποβάθμιση του δημόσιου τομέα ο οποίος παραχωρείται σε τρίτους, η χώρα φιγουράρει στις πρώτες χώρες στον πίνακα της «διαφθοράς»…παρά τον πολυδιαφημιζόμενο εκσυγχρονισμό…Στο τέλος της οκταετίας το ΠΑΣΟΚ, αποφεύγει με την αλλαγή της τελευταίας στιγμής τη συντριβή του…αλλά δεν γλιτώνει τη μεγάλη ήττα.
Είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ, αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα, καθιέρωση δημοτικής, εθνικοποίηση τραπεζών, διυλιστηρίων, αστικών συγκοινωνιών, δημιουργία για πρώτη φορά στη χώρα Υπουργείου Χωροταξίας και Περιβάλλοντος…νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά μη αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, το κράτος απόλυτα ταυτισμένο με την κυβερνητική παράταξη, ο αυταρχισμός του σε πρώτη γραμμή,….Άλλη μια σημαντική περίοδος της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας, που θα καταγραφεί ως έργο Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά η μοίρα θα επιφύλασσε στην παράταξή του την οδυνηρότερη ήττα…παρά τη φιλότιμη προσπάθεια του «ευγενούς» Γεωργίου Ράλλη…
Όπως φαίνεται, ίσως οι δύο περίοδοι, , να έχουν κοινά χαρακτηριστικά, παρότι...στην κυβέρνηση υπήρξαν δύο διαφορετικές παρατάξεις…και οι δύο προσπάθησαν να εκσυγχρονίσουν τη χώρα… με τον τρόπο τους…
Η μεταπολιτευτική περίοδος του Καρμανλή είναι δεδομένη και φέρνει τη σφραγίδα της συντηρητικής προσπάθειας.
Το έργο Σημίτη είναι αναμφισβήτητα πραγματικότητα…ο μύθος είναι στην κοινωνική, στη σοσιαλιστική συνιστώσα της διακυβέρνησής του…