ΜΠΟΡΕΙ Η ΚΕΝΤΡΟ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΚΟΙΝΟ ΒΗΜΑΤΙΣΜΟ;

Απέναντι βρέθηκαν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ο κατά πάσα πιθανότητα αυριανός Πρόεδρος του Συνασπισμού στην προσπάθειά τους να κατοχυρώσουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο χώρο της αριστεράς.

Στην αριστερά της «ιστορικής φοβικότητας ή της ιδεολογικής δογματικής περιχαράκωσης» και στην αριστερά «που αρκείται να κολυμπάει στα ρηχά νερά της αντιπολίτευσης και αρνείται πεισματικά να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες» αναφέρθηκε ο Γ. Παπανδρέου προκαλώντας τους παραδοσιακούς σχηματισμούς της αριστεράς να ξεπεράσουν την στάση της «απομόνωσης» ή του «αδιέξοδου κινήματος άρνησης», αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους για το κόστος που έχει αυτή η πολιτική στη χώρα.

Βασικό επιχείρημά του, ότι αυτάρεσκη συγκομιδή κάποιων ποσοστιαίων μονάδων, αντικειμενικά δεν μπορεί να επιτύχει ανατροπή της σημερινής εξουσίας και σε τελική ανάλυση δεν συμβάλλει στην επίλυση των συσσωρευμένων λαϊκών προβλημάτων.

«Εμείς δεν επιδιώκουμε να διαχειριστούμε τη κρίση του συστήματος. Επιδιώκουμε να αλλάξουμε τις δομές και τη λειτουργία του» αντιτείνει ο Α. Τσίπρας προχωρώντας λίγο παραπάνω από το χιλιοειπωμένο σύνθημα, βάζοντας κάποιες βασικές στοχεύσεις και κάποιες προϋποθέσεις για την επίτευξή τους.

Την πολιτική συνεχούς διεύρυνσης των δημοσίων αγαθών, τη συνολική ανασύνταξη των θεσμικών και πολιτικών ορίων μεταξύ του δημοσίου συμφέροντος και της ιδιωτικής οικονομίας και τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων κράτους και κεφαλαίου, πολιτικής εξουσίας και Μέσων Ενημέρωσης.

Οι προϋποθέσεις; «Η διεύρυνση, των κοινωνικών διεργασιών και των αντιστάσεων, ώστε οι τομές και οι αλλαγές στο πολιτικό πεδίο, να υποστηρίζονται από ένα πλατύ κοινωνικό ρεύμα» και η «ευρύτερη δυνατή πολιτική ενότητα των δυνάμεων της αριστεράς»

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα παρουσιάζουν συμπτώματα υπαρξιακής αναζήτησης. Εάν όμως κάποιος αναγνώσει την εσωκομματική πολιτική αντιπαράθεση την περίοδο της εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, θα μπορέσει να διακρίνει ότι η άποψη που κυριάρχησε πέρα από τα πρόσωπα, είχε πολλά κοινά σημεία με αυτά των στόχων και των προϋποθέσεων που προσδιόρισε ο Α.Τσίπρας.

Οι δυνάμεις της κεντρο-αριστεράς βρέθηκαν μαζί απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις των λιμανιών, της ΔΕΗ, διαμορφώνοντας μια κοινή διεκδικητική βάση στο θέμα των «ορίων» του δημόσιου συμφέροντος.

Στο θέμα του επαναπροσδιορισμού των σχέσεων πολιτικής εξουσίας και Μέσων Ενημέρωσης, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να θεωρείται ο πιο αξιόπιστος από τους σημερινούς πολιτικούς.

Δεν παραγνωρίζεται η ύπαρξη ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού σοσιαλδημοκρατικού χώρου, που μπορεί να έχει μια διαφορετική άποψη στα θέματα αυτά. Οι πολιτικές όμως συμμαχίες διαμορφώνονται για να ενισχύσουν τις δυνάμεις που έχουν τη θέληση να κάνουν πράξη την εναλλακτική πρόταση.

«Οι εναλλακτικές λύσεις που εμείς ονειρευόμαστε …Φτιάχνονται στα νέα πεδία ενότητας και πολιτικής από τα κάτω» ανέφερε ο Α. Τσίπρας…

Οι πολιτικές συνεργασίες όμως, καλώς ή κακώς αποφασίζονται από τα «πάνω» και οι ώρες των αποφάσεων δεν φαίνονται να είναι μακριά.