ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ, ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΧΑΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΧΑΝΕΙ;

«Ικανός πολιτικός δεν είναι αυτός που χάνει, ξαναχάνει και ξαναχάνει» ήταν η τρίτη ερμηνεία που έδωσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο ποιος είναι ικανός πολιτικός, ή μάλλον στο ποιος δεν είναι. Οι άλλες δύο ερμηνείες του «ανίκανου», είναι αυτός που ρευστοποιεί οργανωτικά το ΠΑΣΟΚ, το διαλύει και αυτός που θολώνει το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα με αντιφάσεις και παλινωδίες.
Ο Β. Βενιζέλος για μια ακόμη φορά επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τον «αρνητικό σχολιασμό», για να υποβιβάσει τον «αντίπαλό» του, δίνοντας έμφαση στην διπλή-τριπλή ήττα μην τυχόν και κάποιος παρεξηγήσει και εκλάβει την αναφορά του, ως γενικού περιεχομένου.
Από την άλλη ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου χρησιμοποιεί το θετικό του όρου…ποιος είναι ικανός, όχι ποιος είναι ανίκανος.
«Ικανός πολιτικός, είναι ο αυτόνομος πολιτικός, που νικά, χωρίς να παραδίδει την ψυχή του στις δυνάμεις του ´65, του ´89 ή των αντικοινωνικών συμφερόντων» ήταν ο πρώτος ορισμός που έδωσε, αφήνοντας στον ακροατή να ερμηνεύσει μόνος του, λαμβάνοντας τον είτε θετικά - φέρνοντας στο νου του, τον Γεώργιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου, που δεν πούλησαν την ψυχή τους στο «διάβολο», είτε αρνητικά «στοχεύοντας» τον αντίπαλό του και την υποστήριξή του από τα γνωστά συγκροτήματα του «κεντροαριστερού» τύπου.
Και συνέχισε με άλλες πέντε προτάσεις θετικού προσδιορισμού του ικανού πολιτικού, τελειώνοντας με την παράθεση τριών θετικών χαρακτηριστικών σε αντιδιαστολή με τα αρνητικά τους, που «φωτογραφίζουν» τα «αδύνατα» σημεία του «αντιπάλου» με τις λέξεις «αυταρχικός», «επικίνδυνος» και «προσωπικές στρατηγικές».
Είναι τα σημεία της ομιλίας του Γ. Παπανδρέου όπου αναφερόμενος στον ικανό πολιτικό επισημαίνει ότι πρέπει να είναι «Υπεύθυνος, όχι επικίνδυνος. Ικανός στον στρατηγικό σχεδιασμό, όχι στις προσωπικές στρατηγικές» και «Ικανός πολιτικός, είναι αυτός που κυβερνά με τρόπο δημιουργικό, με ανοιχτούς ορίζοντες, ψάχνοντας πάντα το καλύτερο, ακούγοντας πάντα το διαφορετικό. Όχι αυταρχικός»
Είναι δεδομένο ότι ο Β. Βενιζέλος έχει ιδιαίτερη ικανότητα στον από καθέδρας λόγο, αυτό όμως από μόνο του δεν μπορεί να αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη, για την αποδοχή του από το ευρύτερο κοινό.
Επικοινωνιακά όπως φαίνεται και από την ανατροπή των δημοσκοπήσεων εμφανίζεται τελικά να υστερεί έναντι του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Η συνεχιζόμενη προσπάθεια υποβάθμισης του αντιπάλου, εκτός από το ότι όπως φαίνεται φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, δημιουργεί και προβλήματα για τη θέση του την επόμενη ημέρα, στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις.
Αλήθεια πώς μπορεί να αισθάνεται αυτός που χάνει από αυτόν που χάνει και ξαναχάνει και ξαναχάνει; Πως θα ερμηνεύσει το αποτέλεσμα; Θα αποδεχθεί την ανωτερότητα του νικητή ή θα αμφισβητήσει την «συμπεριφορά» του εκλογικού σώματος;