ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ "ΠΡΟΚΑΝΕΙ";

Είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ υπέστη "μια καθαρή και μεγάλη ήττα", όπως λέει στο μήνυμά του και ο Ε. Βενιζέλος;
Αν ρίξουμε μια ματιά στα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών θα δούμε ότι τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ ήταν 34,03% και 32,91% το 2004 και 1999 αντίστοιχα. Μήπως αυτό καταγράφει και τα όρια του "σκληρού κομματικού πυρήνα", ο οποίος διευρύνεται με ψήφους "από τα αριστερά" ή "από τα δεξιά" στις εθνικές εκλογές;
Είναι σαφές ότι το 2000, αφενός μεν η διαχείριση της εξουσίας, αφετέρου η "γοητεία" του Κ. Σημίτη, προς τους συντηρητικούς και τους "επιχειρηματικούς" κύκλους, σε συνδυασμό με την εκσυχρονιστική προσέγγιση μερίδας της "ανανεωτικής αριστεράς", έδωσε την οριακή πλειοψηφία στις εκλογές, ενώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχασε την κοινωνική της στήριξη και οδηγήθηκε σε προδιαγεγραμμένη ήττα το 2004.
Η δημοκρατική παράταξη, έφυγε από την εξουσία με ένα βαρύ στίγμα. Στη συνείδηση του κόσμου, η διαφθορά και η διαπλοκή ταυτίστηκαν με πολλά από τα στελέχη του χώρου, που διαχειρίσθηκαν την εξουσία. Το μέγεθος της «ρετσινιάς» μπορεί να ήταν μεγαλύτερο από την πραγματικότητα, αλλά δεν υπήρχε καπνός χωρίς φωτιά και το στίγμα στο σύνολο του πολιτικού χώρου, ήταν ιδιαίτερα μεγάλο και τα 3,5 χρόνια λίγα για να το αποβάλλει. (ιδιαίτερα όταν δεν υπήρξαν οι αλλαγές στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, πέρα από τις κάποιες «συμβολικές» αποπομπές π.χ. των Παπαντωνίου, Κουλούρη).
Το 2007, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να φέρει τη νέα Αλλαγή με παλιά και φθαρμένα πρόσωπα. Ήταν μάλλον μαθηματικά αποδεδειγμένο, ότι αυτό το ΠΑΣΟΚ, του «Γιώργο Άλλαξε τα όλα» δεν έπεισε, γιατί απλούστατα δεν τα άλλαξε.Ο κόσμος έδωσε για μια ακόμη φορά το μήνυμά του, στρέφοντας το βλέμμα του στην αριστερά και δίνοντας ψήφο διαμαρτυρίας. Το ΠΑΣΟΚ, ελάχιστα ξεπέρασε τα ποσοστά των ευρωεκλογών, δεν μπόρεσε να πείσει την κεντροαριστερά για τις προθέσεις του, ενώ εφόσον δεν είχε και τη διαχείριση της κυβέρνησης δεν μπόρεσε να προσελκύσει τις ψήφους των «εραστών της εξουσίας», με αποτέλεσμα να εμφανίσει ποσοστό μικρότερο του 2004.
Με βάση αυτά τα δεδομένα, που ήταν γνωστά και την προ των εκλογών περίοδο, το ΠΑΣΟΚ δεν είχε πιθανότητες να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό. Η «μεγάλη και βαριά ήττα» ήταν μάλλον αναπόφευκτη. Οι αστοχίες και η ανικανότητα αντιμετώπισης των κρίσεων από τη ΝΔ, δεν αποτέλεσαν το βασικό κριτήριο επιλογής του ποιο κόμμα ψηφίζω - άλλωστε δεν ψηφίσθηκε το 2004, το ΠΑΣΟΚ παρά το πανθομολογούμενο επιτυχημένο έργο του, στον τομέα των υποδομών και των Ολυμπιακών Αγώνων. Ούτε η υπόθεση με τα ομόλογα είχε την ανάλογη επίδραση στους ψηφοφόρους της ΝΔ, γιατί τα «ηθικά» ανακλαστικά του συντηρητικού χώρου, είναι πολύ πιο υποτονικά από αυτά του προοδευτικού.
Η εμφάνιση του Ευάγγελου Βενιζέλου, με την ιδιαίτερη σημειολογικά σκηνική παρουσία, είχε αναμφισβήτητα μια θετική επίδραση σε σημαντικό τμήμα του σκληρού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, που αισθάνθηκε ότι απομακρύνεται από την εξουσία, με την οποία είχε σχεδόν ταυτισθεί, γεγονός όμως που δεν είναι ιδιαίτερα «αρεστό» στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, που αντιδρούν στην «καθεστωτική αντίληψη» και δε γοητεύεται από λογική της «ανακατάληψης των θερινών ανακτόρων», μιας και αυτή εμπεριέχει στοιχεία της «αλαζονείας της εξουσίας» για τα οποία καταψηφίστηκε το 2004 το ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό καταγράφηκε και στη σταυροδοσία των προηγούμενων εκλογών, όπου ο Ε. Βενιζέλος. έχασε την πρώτη θέση, χρεωμένος τον τρόπο συμμετοχής του στη διαχείριση της δεύτερης περιόδου της κυβέρνησης Σημίτη.
Ο Ε. Βενιζέλος, όπως φάνηκε και από τα αποτελέσματα της Α΄ Θεσσαλονίκης (πολύ μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού της ΝΔ, σε σχέση με τα πανελλαδικά ποσοστά, που δε δικαιολογείται μόνο από την κάθοδο του Παπαθεμελή), εμφανίζει τη δυνατότητα διεμβολισμού της συντηρητικής παράταξης, με βάση τα προσωπικά χαρακτηριστικά, τα προσόντα του και τις «κοινωνικές συμμαχίες» που έχει διαμορφώσει. Το «πλεονέκτημα» αυτό έχει δύο αναγνώσεις. Την θετική σε επίπεδο εκλογικών ποσοστών, εφόσον μία ψήφος από τη συντηρητική παράταξη, ισοδυναμεί με δύο στο ΠΑΣΟΚ (μία που θα χάσει η ΝΔ+ μια που κερδίζει) και την αρνητική όταν αυτή έρχεται με κοινωνικές συμμαχίες με συντηρητικές δυνάμεις που απαιτούν τα ανταλλάγματά τους, με αποτέλεσμα την παρά πέρα απομάκρυνση του χώρου από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και την προς τα αριστερά διαρροή. Ήδη το ΚΚΕ, άρχισε την κριτική του, «υπενθυμίζοντας» το ρόλο του στην κυβέρνηση Σημίτη, σε νομοσχέδια όπως αυτό των ΜΜΕ ή στη διαμόρφωση διαφόρων διατάξεων του συντάγματος.
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει περισσότερο ανάγκη να συζητήσει για τις κοινωνικές του αναφορές, τη σχέση του με τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας, τη σχέση του με τη νεολαία και τους εργαζόμενους, την οργανωτική του ανασυγκρότηση αλλά και την «κοινωνικοπολιτική» συμπεριφορά των στελεχών του. Η πάλη των ιδεών και των απόψεων είναι αναγκαία, θα είναι συγκρουσιακή και ίσως έχει και απώλειες.
Ο χρόνος μετά τις εκλογές είναι ο καταλληλότερος για να γίνουν αυτά και η επιλογή των κατάλληλων προσώπων θα ακολουθήσει αφού ο καθένας αποσαφηνίσει προς τα πού θέλει να πάει το ΠΑΣΟΚ και ποιες είναι οι κοινωνικές του συμμαχίες.Τα στελέχη του χώρου που μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι νέα σε ηλικία, έχουν αρκετά χρόνια μπροστά τους και δεν πρέπει να διακατέχονται από το άγχος του δεν θα «προκάνουμε».
Η προσπάθεια εδώ και τώρα εκλογής προέδρου, θυμίζει λίγο την εν μέσω θέρους προκήρυξη των εκλογών. Μπορεί το τελικό αποτέλεσμα γι αυτόν που το αποφάσισε να ήταν θετικό, στη χώρα όμως κόστισε χιλιάδες καμένα στρέμματα και 65 νεκρούς.