ΞΑΦΝΙΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ, ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ;

Ίσως μόνο ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε γνώση του τι επιχειρούσε, του τι ζητούσε από την κοινοβουλευτική ομάδα, στην πρώτη της συγκέντρωση.
Σίγουρα αυτό που κάποιος επιδιώκει δεν έχει πάντα και το αποτέλεσμα που θα ήθελε, χωρίς αυτό πάντα να σημαίνει ότι αυτό είναι χειρότερο. Ίσως κάποιες δράσεις ή αντιδράσεις να μη στοχεύουν και σε κάποιο αποτέλεσμα. Ιδιαίτερα όταν αυτές δεν οργανώνονται ή καλύτερα δεν μεθοδεύονται.
Αρκούσε μια μόνο πρόταση με 15-20 λέξεις στο τέλος μιας ενδιαφέρουσας ομιλίας, για να αποσυντονίσει τους πάντες και τα πάντα. Λειτούργησε σα σπίρτο σε ένα εκρηκτικό μείγμα που προσπαθούσε να ξορκίσει τους σπινθήρες, μάταια όμως γιατί ...ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται…
Ακόμα και ο ανέκφραστος Κ. Σημίτης έχασε την ψυχραιμία του, ο Βαγγέλης Βενιζέλος δεν μπόρεσε να κρατήσει την ηρεμία του και να προβάλλει την «ανωτερότητά» του, που προσπάθησε τις προηγούμενες ημέρες να δείξει με τις δηλώσεις του περί ενιαίας παρουσίας με ένα πρόεδρο τον Παπανδρέου και τους υπόλοιπους βουλευτές στο πλευρό του απέναντι στην κυβέρνηση. Ο παλιός είναι αλλιώς…και ο Απόστολος Κακλαμάνης, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, μπόρεσε γρήγορα να ανασυνταχθεί και να προτείνει μια λύση που κανένας δε θα τολμούσε να αμφισβητήσει… την δια βοής στήριξη..…έστω κι αν κάποιοι βοούσαν από μέσα τους..
Δε ξέρω αν ήταν στις προθέσεις του Παπανδρέου, αλλά η όλη αυτή ενέργεια έδειξε πως ο καθένας από τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη αντιδρά στον αιφνιδιασμό .. στην κρίση που απαιτεί εδώ και τώρα να πάρεις τη σωστή απόφαση…
Ήταν σχεδόν σίγουρο ότι ο Κ. Σημίτης, δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τον αιφνιδιασμό, γιατί στην πολιτική του διαδρομή ενώ ήταν ιδιαίτερα εύστοχος όταν οργάνωνε/ μεθόδευε τις ενέργειες του, όταν αιφνιδιάζονταν (π.χ. υπόθεση για τα Ίμια και τον Οτσαλάν) δεν είχε την ανάλογη επιτυχία. Ανάλογη ήταν και η αντίδραση του Βαγγέλη Βενιζέλου, που έχασε την ευκαιρία να πετάξει το γάντι στον Γιώργο Παπανδρέου…να προλάβει δηλαδή τον Απόστολο Κακλαμάνη…ή ακόμα και να την αποδεχθεί….Μία τέτοια πρόταση που όπως φάνηκε δεν ήταν μεθοδευμένη αφού δεν την ήξερε κανένας, δεν ήταν σίγουρο ότι θα είχε τα αναμενόμενα για αυτόν αποτελέσματα. Αν για παράδειγμα τον ψήφιζαν όλοι, αυτό δε θα σήμαινε τίποτα παραπάνω από αυτά που έλεγε ο Β. Βενιζέλος πριν τη συνεδρίαση, αν πάλι υπήρχαν και αρνητικές ψήφοι…αυτό πιθανόν να ήταν σε βάρος του…
Ένας δεύτερος στόχος που πάλι δε γνωρίζω αν ήταν στις προθέσεις του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ήταν ότι ταύτισε τον «αντίπαλό» του με τον Κ.Σημίτη. Η «ουδετερότητα» του πρώην πρωθυπουργού σε κατάσταση έλλειψης ψυχραιμίας, πήγε στον βρόντο. Με αυτό τον τρόπο μετέτρεψε την αντιπαράθεση της 11 Νοεμβρίου, σε αντιπαράθεση ανάμεσα στους εκφραστές του ΠΑΣΟΚ του 2004 και του ΠΑΣΟΚ της νέας Αλλαγής, που τα «βαρίδια» δεν επέτρεψαν να φανεί.
Τέλος ένας τελευταίος στόχος που δε νομίζω να ήταν στις προθέσεις του, ήταν η επικοινωνιακή υποβάθμιση της ομιλίας του…γιατί ο καυγάς πάντα πουλάει περισσότερο.. ..