ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗ ή ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ Ο.Τ.Ε.;

Πρέπει οι κυβερνήσεις εκτός των άλλων να κρίνονται και από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται και τις δημόσιες επιχειρήσεις;

Αρκεί ο γενικός ισχυρισμός (αφορισμός), ότι το δημόσιο δεν μπορεί να είναι καλός μάνατζερ και ως εκ τούτου, η πώληση των εταιρειών να εμφανίζεται ως η βέλτιστη λύση;

Αρκεί το όποιο τίμημα από την πώληση των δημόσιων εταιρειών, για την κάλυψη των δημόσιων ελλειμμάτων;

Όταν σε λίγο χρονικό διάστημα, με τον ρυθμό που κινείται η λεγόμενη αποκρατικοποίηση, δεν απομείνει καμιά εταιρεία υπό δημόσιο έλεγχο, πως θα καλύπτονται οι μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού;

Γιατί δίνεται η δυνατότητα στις κυβερνήσεις να μπορούν να πωλήσουν ή να παραχωρήσουν δημόσια περιουσία, χωρίς να απαιτείται ευρύτερη πλειοψηφία, από αυτή της απόλυτης, που κατά βάση με τους εκλογικούς νόμους, μπορεί να την αποκτήσει ένα κόμμα με ποσοστά αρκετά μικρότερα του 50%;

Ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών της Ελλάδος, διαβάζουμε στη ιστοσελίδα του, «είναι η μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών στην Ελλάδα, η οποία προσφέρει υπηρεσίες σε καταναλωτές, ελληνικές και ξένες επιχειρήσεις καθώς και σε κρατικούς φορείς. Ο Όμιλος ΟΤΕ απασχολεί συνολικά περίπου 30.000 άτομα σε 6 χώρες (Ελλάδα, Ρουμανία, Σερβία, Βουλγαρία, πΓΔΜ και Αλβανία). Ο ΟΤΕ είναι μία από τις πέντε μεγαλύτερες εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αθηνών σύμφωνα με την κεφαλαιοποίηση, ενώ οι μετοχές του διαπραγματεύονται στα διεθνή χρηματιστήρια της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου. Το ποσοστό συμμετοχής του Ελληνικού Δημοσίου φτάνει στο 28% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας (2/7/07. Από το 1997 δραστηριοποιείται στην αγορά τηλεπικοινωνιών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, με την εξαγορά σημαντικών μεριδίων ξένων τηλεπικοινωνιακών εταιρειών. Συγκεκριμένα, κατέχει το 54% του Ρουμανικού Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών (RomΤelecom) και το 20% του δημοσίου Τηλεπικοινωνιακού Σερβικού Οργανισμού (Telecom Serbia). Παράλληλα, δραστηριοποιείται στην αγορά κινητής τηλεφωνίας στη Βουλγαρία, μέσω της GloBul, στην πΓΔΜ μέσω της Cosmofon, στην Αλβανία μέσω της AMC και τη Ρουμανία μέσω της Cosmote Romania.

Ο Κύκλος Εργασιών του Ομίλου, το 2007, ανήλθε στα € 6.319,8 εκατ. αυξημένος κατά 7,3% σε σχέση με τη χρήση 2006. Τα κέρδη του Ομίλου, μετά την αφαίρεση των δικαιωμάτων μειοψηφίας, ανήλθαν σε ύψος € 662,6 εκατ. και σε σχέση με την προηγούμενη χρήση, κατά την οποία τα κέρδη ανήλθαν σε € 574,6 εκατ., παρουσιάζουν αύξηση κατά 15,3%».

Είναι εμφανές ότι ο ΟΤΕ, αν και υπό δημόσιο έλεγχο έχει καταφέρει εκτός από τη εμφάνιση θετικών οικονομικών αποτελεσμάτων, να συμβάλλει σημαντικά και στη εξωστρέφεια της ελληνικής οικονομίας, με την ουσιαστική παρουσία της στα Βαλκάνια.

Το μάνατζμεντ του δημοσίου στον συγκεκριμένο τομέα, δεν φαίνεται και ιδιαίτερα «αποτυχημένο». Αν συγκρίνουμε και την πορεία της cosmote, η οποία δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις ανταγωνίστριες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ελλαδικό χώρο, παρά το ότι δεν επιτράπηκε² στον ΟΤΕ να κινηθεί εξ αρχής στον τομέα της κινητής τηλεφωνίας, το επιχείρημα για την ικανότητα του δημοσίου στο ρόλο του μάνατζερ, μάλλον δεν ευσταθεί. Αν υπάρχει η πολιτική βούληση, αυτό μπορεί να επιτευχθεί.

Μπορούμε όμως τον Ο.Τ.Ε. να το αξιολογήσουμε μόνο με καθαρά οικονομικά κριτήρια;

Είναι ή όχι στρατηγικής σημασίας τομέας, οι τηλεπικοινωνίες για μια χώρα;

Είναι τυχαίο ότι σε πολλές Δυτικοευρωπαϊκές Χώρες, οι αντίστοιχοι οργανισμοί είναι υπό κρατικό έλεγχο - συμπεριλαμβανομένου και του Γερμανικού Τηλεπικοινωνιακού φορέα;

Έχει συμβάλει με τη δυναμική του πορεία στα Βαλκάνια, στην ενίσχυση της οικονομικής διπλωματίας της χώρας μας;

Έχουμε το «δικαίωμα» ως χώρα να αναπτύξουμε τομείς της οικονομίας μας, που να έχουν δυναμική πορεία εκτός των συνόρων μας. Είναι τυχαίο ότι οι πολλές από αυτές είναι υπό δημόσιο έλεγχο;(ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, Εθνική Τράπεζα).

Η «συνδιοίκηση» με προοπτική την σχεδόν πλήρη παραχώρηση της πλειοψηφίας των μετοχών μέχρι το 2013, ουσιαστικά σημαίνει παράδοση του ΟΤΕ στον αντίστοιχο γερμανικό όμιλο, γεγονός που αντικειμενικά εξασθενεί την «εθνική» οικονομία.

Η χώρα μας αποδέχεται ότι δεν μπορεί να κινηθεί παράλληλα, έστω και σε απόσταση, με τις πρώτες σε ταχύτητα χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιλέγει το ρόλο των «νέων» χωρών, αυτών της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Η κοινωνία δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνεται. Είναι μάλλον αδιάφορη. Οι συνδικαλιστές του ομίλου, πριν λίγα χρόνια συναίνεσαν στην «εθελούσια» έξοδο, με ουκ ολίγα ανταλλάγματα.

Η κυβέρνηση επιμένει ότι ο ΟΤΕ, θέλει το Γερμανό¹ του; Ο Ρεχάγκελ μπορεί να συνέβαλλε στο ελληνικό θαύμα, η ΕΠΟ όμως δεν παραδόθηκε στη Γερμανική Ομοσπονδία.

Ελπίζουμε ότι μετά από 10-15 χρόνια δεν θα ψάχνουμε τη χώρα προέλευσης του ιδιοκτήτη του πλειοψηφικού πακέτου του ΟΤΕ, ποντάροντας στον "εθνικισμό" του κρατικού γερμανικού τηλεπικοινωνικού φορέα.

¹ με βάση τις σημερινές εξελίξεις, είναι λίγο δύσκολο κάθε καλοπροαίρετος, να εξηγήσει την αγορά του Ελληνικού «Γερμανού».

² ανάλογη «κρατική» απαγόρευση, υπήρξε στον ΟΤΕ και στην ΕΡΤ, για την ανάπτυξη της ψηφιακής- δορυφορικής τηλεόρασης, παραχωρώντας το σχετικό μονοπώλιο σε ιδιωτική πολυεθνική εταιρεία.